Τον αληθινό έρωτα, τον ζεις μόνο με τον άνθρωπο που δεν θα φοβηθεί ν’αγαπηθεί
Μετά από μια δυνατή μπόρα πάντα θα φανεί ο ήλιος.
Aγέρωχος ξεπροβάλλει μέσα από τα σύννεφα και υποκλίνεται σε ολόκληρο τον κόσμο που τον αντικρίζει.
Ο δικός σου ο ήλιος είναι κρυμμένος.
Τον έχεις θάψει βαθιά στον πυθμένα των ονείρων σου, αντ’ αυτού το βλέμμα σου κοιτάει τον μαύρο ουρανό των συναισθημάτων σου, γιατί;
Γιατί η δική σου θύελλα έχεις μόλις ξεκινήσει. Η καθημερινότητα σου είναι η ίδια, ανούσια δίχως φαντασία και η μέρα έχει χάσει την αξία της.
Η νύχτα σου φέρνει κακά μαντάτα και σκέψεις δίχως αύριο που σαν εφιάλτης της αρχαιότητας σε παγιδεύει στα στενά του μυαλού σου.
Πριν καλά καλά το καταλάβεις έχουν περάσει ώρες αμέτρητες και εσύ ακόμα ζεις ένα ψέμα, ένα κόλπο του μυαλού, να σου χαρίσει μια στιγμή χαράς και να σου κλέψει χίλιες.
Βαρύ το τίμημα που πληρώνεις, τόλμησες να ερωτευτείς δίχως όρια, έδωσες την καρδιά σου και δεν πήρες τίποτα παρά μόνο στάχτη και άνεμο.
Ταξίδεψες σε χίλιες θάλασσες και διέσχισες τις αναρίθμητες ερήμους του κόσμου, κατέκτησες την πιο ψηλή κορυφή στα ακατανόμαστα βουνά των θεών και κατέβηκες στις αβύσσους των ωκεανών και χαμογέλασες μα όλα ήταν ένα ψέμα.
Σαν ξυπνάς από τον λήθαργο σου είσαι μόνος, λησμονείς την όψη που αγάπησες μα δεν σ’αγάπησε ποτέ.
Η ψυχή σου μυριάδες πεμπτουσιωτές, σκορπισμένοι σε ολόκληρο τον κόσμο, περιμένουν το κάλεσμα του αφέντη τους για να ενωθούν και να σου χαρίσουν την γλυκιά λήθη μα τούτη η ώρα αργεί.
Έχεις ζήσει δέκα ζωές και έχεις χάσει άλλες τόσες με εκείνη, την μοναδική σου αγάπη, τόσο δυνατή που σπάει κάθε φραγμό, κάθε εμπόδιο.
Έχεις χάσει κάθε ενδιαφέρον για την ζωή σου που έχει μαραζώσει σαν τριαντάφυλλο τις πρώτες μέρες του χειμώνα, επένδυσες τα συναισθήματα σου σε έναν τοίχο και στο τέλος τα έθαψες στην πιο βαθιά σπηλιά.
Ερωτεύτηκες μα το μόνο που πήρες ήταν πόνος και θλίψη γιατί ήσουν ένας σε ένα ταξίδι για δύο. Πίστεψες σε μια απάτη, σε ένα καλοστημένο θέατρο που σε ξεγέλασε, οι άνθρωποι δεν λένε πάντα την αλήθεια μα πρώτα ξεγελούν τον ίδιο τους τον εαυτό.
Έκλαψες βράδια πολλά και πόνεσες πολύ, στο τέλος έπεσες και ξέχασες να σηκωθείς, ένας ψεύτικος έρωτας δεν είναι το τέλος μα μονάχα η αρχή ενός πανέμορφου ταξιδιού που λέγεται ζωή. Σαν έρθει η μέρα εκείνη που τα σύννεφα θα φύγουν και ο δικός σου ήλιος θα φανεί σαν άστρο του πρωινού, λαμπερό και παντοδύναμο θα διώξει κάθε μαύρη σου σκέψη και θα ενώσει όλα τα κομμάτια της ψυχής σου ξανά και τότε θα νιώσεις όπως ποτέ άλλοτε.
Άσε την ελπίδα να σε ταξιδέψει στα όνειρα σου και να τα κάνει πραγματικότητα όπως ακριβώς τα είχες φανταστεί, αυτή τη φορά όμως με κάποιον που δεν φοβάται να αγαπήσει και να αγαπηθεί, γιατί ο φόβος δημιουργεί καταιγίδες και σηκώνει εμπόδια σε αυτούς που τίμια αγαπούν.
Nick Murdoch
Δεν υπάρχουν σχόλια: