ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ ΕΔΩ...

Εγώ, θα σου μάθαινα πόσο πολύ άξιζες ν’αγαπηθείς!



Πες μου τι φοβήθηκες τελικά περισσότερο; Εμένα ή τον εαυτό σου;
Έκλεισες τα μάτια, να μη δεις τι;
Πόσο μπορείς να αγαπήσεις ή πόσο αξίζεις να αγαπηθείς;
Και τελικά ξέρεις κάτι; Δε θα μάθουμε ποτέ πόσο θα μπορούσαμε να αγαπηθούμε ούτε και πόσο μπορούμε να αγαπήσουμε!
Και ξέρεις γιατί; Γιατί λιποτάκτησες!
Έτρεξες μακριά πριν σε αγγίξω με τις παλάμες μου καν. Μόνο τα μάτια μου σε άγγιξαν, σε έψαξαν, σε αναγνώρισαν. Κι εσύ αντί να ξεγυμνώσεις τη ψυχή σου, φοβήθηκες τον εαυτό σου!
Τον εαυτό σου, που δεν εμπιστεύεσαι, τον εαυτό που δεν αγαπάς καν, για να πιστέψεις πως κάποιος άλλος μπορεί να σε αγαπήσει!
Τρόμαξες από το άγγιγμα των ματιών μου, από την αλήθεια τους κι έτρεξες μακριά!

Κι είναι τόσο κρίμα!
Θα σε μάθαινα πόσο αξίζεις να αγαπηθείς! Θα σου γνώριζα τον άγνωστο, πληγωμένο εαυτό σου, που έχεις ξεχάσει μέσα σου τόσα χρόνια κοιμισμένο και θα τον αγαπούσες τόσο πολύ αν μπορούσες να δεις πόσο όμορφος είναι!
Αν μπορούσες να τον δεις μέσα από τα δικά μου μάτια! Εσύ όμως λιποτάκτησες! Τα μάτια σου μου έλεγαν την αλήθεια, μα οι λέξεις έβγαιναν από αυτό τον εαυτό που έχεις πιστέψει πως είναι ο αληθινός σου. Μόνο αν μπορούσες να δεις το βλέμμα σου, όταν συναντούσε το δικό μου!
Μόνο τότε θα με πίστευες πως μπορείς να αγαπήσεις!
Αν δεν φοβόσουν! Τι κρίμα που λιποτάκτησες…
Δε θα μάθουμε ποτέ πόσο θα μπορούσαμε να αγαπηθούμε!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.