Γύρνα πίσω και τη ζωή θα την κυνηγήσουμε μαζί.
Συνήθως κρατούσαν από ένα κουτάκι μπίρας και ανάμεσα σε γέλια και φιλιά έκαναν όνειρα για το μέλλον τους. Κοιταζόντουσαν τρυφερά στα μάτια και ορκιζόταν «για πάντα».
Εκείνος ήθελε ένα μεγάλο σπίτι με κήπο, έναν σκύλο και δυο γάτες. Ταξίδια σε όμορφα μέρη, διασκέδαση και ένα γρήγορο αυτοκίνητο.
Εκείνη δεν είχε σκεφτεί κάτι συγκεκριμένο, μονάχα να είναι μαζί. Το σίγουρο ήταν πως δεν είχε θέσει υψηλούς στόχους.
Ένα βράδυ τον είδε συνοφρυωμένο.
«Δεν πάει άλλο, θα φύγω».
Το ήξερε από καιρό πως έψαχνε μανιωδώς για μια καλή δουλειά. Επιτυχία μηδέν. Δε θέλησε να τον επηρεάσει κι έμεινε ανέκφραστη. Σαν να είχε μιλήσει ένας μακρινός γνωστός κι όχι εκείνος.
«Θα έρθεις μαζί μου;»
Δίστασε να απαντήσει. Θυμήθηκε την άχαρη εργασία της που προσέφερε έναν πενιχρό μισθό και μια υποτυπώδη σταθερότητα. Τους δικούς της που θα της έλειπαν πολύ. Πιο πολύ όμως την τρόμαζε να αφήσει αυτόν τον γαλάζιο ουρανό.
Δυο μήνες μετά απέμεινε μόνης της.
Η μορφή του φαινόταν μόνο μέσα από ψηφιακές οθόνες. Τα μηνύματα μέσω διαδικτύου απέκτησαν άλλη αξία και τα γλυκόλογα έγιναν εικόνες με ανθρωπάκια που κρατούσαν καρδιές.
Από τότε πήγαινε μόνη της στο παγκάκι τους. Χάζευε τους περαστικούς και αναλογιζόταν τις στιγμές και τα όνειρά τους. Ποτέ δε συμφώνησε με τον ξενιτεμό του μα δεν έκανε τίποτα για να τον σταματήσει. Ήταν φορές που εκνευριζόταν με τη μεγαλομανία του κι άλλες με τον εαυτό της που τον άφησε να παλέψει μόνος του σε ένα άγνωστο μέρος.
Πολλές φορές σκέφτηκε να πάει να τον βρει. Να πάρει το αεροπλάνο και να εμφανιστεί μπροστά του χωρίς να την περιμένει. Τι νόημα είχε να μένουν χώρια; Ξανακοίταξε ολόγυρά της και βρήκε την απάντηση.
Έβγαλε το κινητό της και άρχισε να πληκτρολογεί ένα μήνυμα.
«Ποτέ δε με ενδιέφερε ένα μεγάλο σπίτι. Το βρίσκω πολύ ψυχρό. Όσο για το γρήγορο αυτοκίνητο, να ξέρεις πως λατρεύω αυτό που έχεις τώρα. Ίσως επειδή το έχω συνδέσει με τις εκδρομές μας.
Αν θυμάσαι, στο αγαπημένο μας πάρκο κυκλοφορούν πολλά αδέσποτα ζώα. Καμιά φορά παίρνω μαζί μου τα αποφάγια από το σπίτι και τους δίνω να φάνε. Έπειτα κάθονται κοντά μου και μου κάνουν παρέα. Τους έχω μιλήσει για σένα, είμαι σίγουρη πως θα σε συμπαθήσουν.
Ξέχασα να σου πω το σημαντικότερο: στο πάρκο μας έχουν βάλει νέα φυτά. Νιώθω σαν να ανανεώθηκε το σπίτι μας!
Γύρνα πίσω για να δεις πως υπάρχει ακόμη ομορφιά εδώ.
Γύρνα για να μην αναγκαστώ να έρθω εγώ γιατί ίσως να μην δούμε ξανά τίποτα από όλα αυτά».
Η απάντηση ήρθε λίγα λεπτά αργότερα.
«Έρχομαι».
αναπνοές
Δεν υπάρχουν σχόλια: