Οι άνθρωποι δε σταματούν να δίνουν αγάπη....παρά τις δυσκολίες !!!
Οι άνθρωποι δε σταματούν να δίνουν αγάπη....παρά τις δυσκολίες !!!
Ώρα να δημιουργήσω τον Άνθρωπο.
Πήρε από το χώμα της γης, φύσηξε με δύναμη στο πρόσωπο του, πνοή ζωής!
Ύστερα, φύτεψε έναν κήπο έναν μικρό παράδεισο, έβαλε μέσα πολλά δέντρα, πολλά λουλούδια, από τα ωραιότερα και ανάμεσα τους φύτεψε το μεγαλύτερο δέντρο με τα τεράστια κλαδιά και το ονόμασε το δέντρο της ζωής. Αυτό Είπε… για να συμβολίζει την ομορφιά, τη λύτρωση, την αφθονία και την δύναμη. Τα κλαδιά του για να δίνουν σκιά και προστασία από τον Ήλιο. Θα αντιπροσωπεύει τον ίδιο τον Άνθρωπο, έτσι και εσείς σαν αυτό να δημιουργήσετε τις δικές σας ρίζες. Αυτό θα γίνει η φωνή της γης προς τον ουρανό!
Έφτιαξε τον κήπο στη μεριά της Ανατολής, πήρε τον Άνθρωπο και τον έβαλε μέσα.
Μα ήταν μόνος…
Και ο Θεός είπε: Δεν είναι καλό να είναι ο Άνθρωπος μόνος. Θα του φτιάξω έναν σύντροφο.
Ο Θεός τους ευλόγησε, να γεμίσετε την γη και να κυριαρχήσετε σε αυτήν!
Να εξουσιάζετε τα ψάρια της θάλασσας, τα πτηνά του ουρανού και κάθε άλλο ζώο που κινείται πάνω στη γη.
Να! Σας δίνω όλα τα φυτά, όλα τα δέντρα με τους καρπούς τους!!!
Σύμφωνα με τα όσα μάθαμε, είμαστε τα μόνα πλάσματα που μπορούμε να αντιληφθούμε τη σημασία της ζωής.
Να αναγνωρίσουμε ότι μας χαρίστηκε.
Με ποιο σκοπό;
Να την κάνουμε καλύτερη! Να τη μοιραζόμαστε με τους συνανθρώπους μας.
Να βλέπουμε την ομορφιά της ζωής και να την εκτιμάμε.
Μας έδωσε το πιο σπουδαίο απ’ όλα τα υπόλοιπα όντα της γης.
Την ελεύθερη βούληση.
Την απόλυτη ικανότητα να επιλέγουμε ελεύθερα τι θα πράξουμε, ποιους δρόμους θα ακολουθήσουμε.
Να είμαστε σε θέση να κατανοούμε τη διαφορά ανάμεσα στο καλό και το κακό !
Να ζήσουμε σε αυτόν τον κόσμο χωρίς να τον καταστρέφουμε.
Να δημιουργούμε όμορφες σχέσεις, γεμάτες δικαιοσύνη και Αγάπη.
Να δίνουμε χαρά.
Και τα χρόνια πέρασαν…
Και γενεές ανθρώπων χάθηκαν, γενιές ανθρώπων δημιουργήθηκαν.
Και σήμερα πια, που όλα αλλάζουν πολύ γρήγορα και πληροφορίες έρχονται και πρέπει εμείς να επεξεργαστούμε, ίσως κουραστήκαμε…
Ίσως πάλι μπερδευτήκαμε.
Μας δόθηκαν χαρίσματα, μα δεν τα αναγνωρίζουμε, τα προσπερνάμε. Κι αν τα βλέπουμε δεν ξέρουμε τι να κάνουμε με αυτά.
Ρίχνουμε ο ένας τις ευθύνες στον άλλον.
Που πήγε άραγε η ελεύθερη βούληση;
Αυτή που μας δόθηκε, για να είμαστε σε θέση να παίρνουμε τις καλύτερες αποφάσεις, για το καλό όλων. Εν δυνάμει είμαστε όλοι μας μικροί δημιουργοί.
Ο κάθε ένας από εμάς ξεχωριστός μέσω της δουλειάς που επέλεξε να κάνει, μέσω της βοήθειας που προσφέρει ή των ταλέντων που κρύβει μέσα του.
Αν τους δεις έναν – έναν προσφέρουν κάτι στον υπόλοιπο κόσμο.
Μια ανθρώπινη αλυσίδα είμαστε όλοι!
Και παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο καθένας, δεν σταματούν οι άνθρωποι να δημιουργούν σχέσεις μεταξύ τους και να προσφέρουν Αγάπη!
Ώρα λοιπόν να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, να ξαναστήσουμε τις δικές μας βάσεις να θυμηθούμε ποιοι είμαστε, τι κάνουμε…ποιόν κόσμο καταστρέφουμε, να αναρωτηθούμε πολύ σοβαρά τι θέλουμε για εμάς τελικά…
Αν δεν είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή…δεν θα είναι ποτέ!
Της Χριστίνας Καζανιάτορα.
αναπνοές
αναπνοές
Δεν υπάρχουν σχόλια: