ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ ΕΔΩ...

Φόρεσα τα καλά μου για να σε υποδεχτώ νέε χρόνε.


Παγωμένη νύχτα η φετινή παραμονή πρωτοχρονιάς, ώρα 23.40


Λίγα λεπτά μου απομένουν. Πολύ λίγα για να αλλάξει ο χρόνος και είναι τόσα πολλά αυτά που έχω να σου πω.

Δεν προλαβαίνω!

Στο νου έρχεται η φωνή σου, τα λόγια σου…κράτα την ουσία μου λες.



Αυτό θα κάνω. Κρατάω εσένα. Εσύ είσαι η ουσία μου

Άλλη μια χρονιά φεύγει μα δε λυπάμαι καθόλου, ήταν μια υπέροχη χρονιά. Μια ακόμη

Ίδια με εκείνη που ήρθες στη ζωή μου.

Γεμάτες οι μέρες, 365 ολόκληρες μέρες. Λίγες, πολύ λίγες μου φάνηκαν.

Θα μπορούσες να μου βάλεις μερικές ακόμα;

Ξέρεις εσύ, από αυτές με το χαμόγελο σου, τα γλυκόλογα τα μουρμουρητά σου!

Και να τι σκέφτομαι…πόσο άχρωμες φαντάζουν οι χρονιές που έφευγαν, πόσο κενές οι χρονιές που έρχονταν μέχρι να έρθεις εσύ.

Ζωγραφίζω έναν κύκλο, κλείνω μέσα του ότι έζησα, είχε χαρές, είχε και λύπες και ζόρια, σε διάφορα μεγέθη, άλλα μεγάλα και άλλα μικρότερα πολύ.

Μάθε να τα μοιράζεσαι μου λες…

Έχεις δίκιο, είναι αλλιώς

Μα όλα πια είναι αλλιώς μαζί σου.

Ρίχνω μια κλεφτή ματιά στην ώρα…23.50. Τρέχει ο χρόνος ή εγώ το νομίζω;

Μπορώ να τον μηδενίσω; μπας και τον ξεγελάσω για λίγο ακόμη… του δίνω φωνή…

Είμαι ο Χρόνος μην απορείς!

Εσείς μου λέει με έχετε εφεύρει…εσείς με δημιουργήσατε και δεν είμαι τίποτε άλλο, παρά η διόπτρα του κενού σας.

Με θυμώνει που τρέχει… σου είπα σήμερα πως σε αγαπώ; Ναι στο είπα

Όμως, το είδες στα μάτια μου και σήμερα; Ναι το είδες

Ανασαίνω πιο ανακουφισμένη

Ωραία!!! Το είδες στα μάτια μου, το άκουσες από τον ήχο της φωνής μου

Δε θέλω να του δίνω κενό χώρο, όχι κενό χρόνου αάμεσά μας. Αυτό δε μπορεί να υπάρξει

Φόρεσα τα καλά μου ρούχα όμως για να τον υποδεχτώ!

Άφησα ορθάνοιχτη και πάλι την πόρτα της καρδιάς μου

23.55. Στάσου…σκέφτομαι πολύ γρήγορα.

Μη τυχόν υπάρχει κάπου μια συγνώμη που πρέπει να σου πω…

Ίσως αν έκανα, η είπα κάτι και στην οφείλω

Δε βρίσκω κάτι…Ίσως, ίσως μία…ναι, συγνώμη που άργησα τόσο να έρθω στη ζωή σου, συγνώμη για τα χρόνια που πέρασαν χωρίς να βρεθούμε.

Μόνο αυτή. Τα υπόλοιπα…Αύριο.

23.59. Μια ευχή την προλαβαίνω

Ο τελευταίος πριν ξημερώσει αυτή η πρώτη νύχτα, να σβήσει το φεγγάρι παρακαλώ!

Καλή μας χρονιά.

Της Χριστίνας Καζανιάτορα.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.