Βούτα σε όλα με πάθος, ακόμη κι αν τύχει να κάνεις λάθος.
Κάποια σου στοίχισαν σε συναίσθημα, σε αντοχές, στις σχέσεις σου με συγγενείς, φίλους ή εραστές. Μερικά σου κόστισαν παραπάνω από όσο υπολόγιζες. Άλλα τα πλήρωσες ακριβά ή ακόμη χειρότερα πληρώνεις μέχρι και τώρα.
Λάθη που αγάπησες, που μίσησες, που λάτρεψες, που θέλησες να ξεχάσεις, να διαγράψεις, να πετάξεις, που φύλαξες μέσα σου.
Τα λάθη δεν είναι τίποτα παραπάνω από εμπειρίες που κάπου πήγαν στραβά.
Ακολούθησες το χρυσό κανόνα που σε προτρέπει να δοκιμάσεις ακόμη και με κίνδυνο να κάνεις λάθος -εξαιρούνται βεβαίως καταστάσεις που κάνουν κακό στον εαυτό μας και τους άλλους- και κάπου στα μισά σου βγήκαν αποτυχημένες, έπαιξες και έχασες, δοκίμασες αλλά έφαγες τα μούτρα σου.
Δεν ήταν τελικά η κατάλληλη στιγμή, το κατάλληλο άτομο, ο κατάλληλος τρόπος, γενικώς ήταν όλο το θέμα ακατάλληλο.
Αρχικά δεν θέλησες να το παραδεχτείς, ίσως προτίμησες να το κρύψεις, μπορεί να προσπάθησες να το δικαιολογήσεις αλλά τελικά το αποδέχτηκες. Ήταν λάθος. Ε και;
Αν μη τι άλλο, ακόμη και αν δεν πρόσφερε τίποτα φαινομενικά, σου έδωσες αυτό που μπορούσε: ένα μάθημα. Έμαθες κάτι που δεν θα χρειαστεί να επαναλάβεις.
Τώρα αν το ξανακάνεις, είναι γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων πως “το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού”, οπότε θα αρκεστείς απλώς να αποδεχτείς πως είσαι επιρρεπής στα λάθη (ναι, υπάρχει και αυτή η κατηγορία).
Έχοντας λοιπόν κάνει λάθη, ανέπτυξες ενδόμυχα το φόβο της αποτυχίας και αναβάλλεις να προσπαθείς και να ρισκάρεις, να ακούς το ένστικτό σου.
Ανοίγω παρένθεση για να σημειώσω πως παρόλο που το αγαπημένο ένστικτο ποτέ δεν κάνει λάθος, ας του αφήσουμε το περιθώριο να πέσει μια στο τόσο έξω. Είναι πολύ αγχωτικό να πρέπει να είσαι πάντα σωστός και ακριβής, δεν νομίζετε;
Συνεχίζω στο θέμα και το λέω ευθέως (και ευθαρσώς). Οι περισσότεροι αναβάλλουν ό,τι δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν. Μια συζήτηση, μια συνάντηση, μια εξομολόγηση. Αναβάλλουν να ζήσουν την εμπειρία εξ’ αιτίας του δισταγμού. Διστάζουν να δοκιμάσουν γιατί τρέμουν το λάθος.
Νομίζουν πως θα είναι δακτυλοδεικτούμενοι. Φαντάζονται πως θα τους κολλήσουν και ταμπέλα: “εκείνοι που δεν ήξεραν και έκαναν λάθος”.
Ερωτώ λοιπόν. Πως θα μάθεις αν δε κάνεις λάθος; Ποιος είπε πως μαθαίνουμε πάντα από το σωστό; Άλλωστε τόσες ανακαλύψεις γεννήθηκαν πάνω σε ένα λάθος και άλλες τόσες προχώρησαν ύστερα από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες.
Στην τελική, ένα λάθος δεν είναι τις περισσότερες φορές τίποτα παραπάνω από αυτό ακριβώς: Ένα λάθος, μια εμπειρία, ένα βίωμα που άλλες φορές θα αποτελέσει ένα σπουδαίο μάθημα και άλλες ένα απλό μάθημα. Σε κάθε περίπτωση όμως μόνο η εμπειρία έχει την δυνατότητα να το κάνει αυτό.
Η θεωρία, τα λόγια, η οποιαδήποτε διανοητική προσπάθεια δεν είναι αληθινός τρόπος μάθησης.
Το χειρότερο είναι πως συνηθίσαμε να τρέμουμε το λάθος από τα πρώτα μας χρόνια. Ακόμη και τώρα στα σχολεία επιβραβεύεται το σωστό και όχι η προσπάθεια.
Νομίζω πως η προσπάθεια με όποια έκβαση, σωστή ή λάθος είναι πολύ πιο σημαντική από το αποτέλεσμα. Σημαίνει πως τόλμησες, ανέλαβες κάποιο ρίσκο έχοντας συναίσθηση της πιθανότητας να κάνει λάθος, δεν κρύφτηκες πίσω από ένα γενικό κανόνα, μια μάζα, ένα “έτσι έχουν τα πράγματα” . Τόλμησες. Αυτό από μόνο του δεν είναι τελικά σημαντικό;
Ο Τζον Λένον είπε κάποια στιγμή πως “Κάποιοι είναι πρόθυμοι να κάνουν οτιδήποτε, εκτός από το να ζουν εδώ και τώρα”. Προσωπική μου άποψη είναι πως το παρόν περιλαμβάνει τα πάντα: τα σωστά , τα λάθη, τα πάθη, τα όνειρά.
Βούτα σε όλα με πάθος, ακόμη και αν τύχει να κάνεις λάθος. Τουλάχιστον ξέρεις πως ζεις έντονα και αληθινά.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια: