Με συγχωρώ γιατί μόνο έτσι θα μπορέσω ειλικρινά να μ’αγαπήσω.
Είμαι μεγάλη πια για αυτό. Πλέον τα δώρα μου θέλω να τα παίρνω μόνη μου, γι’αυτό θα γράψω ένα γράμμα στον εαυτό μου, δώρο μόνο για εκείνον.
Από μένα για μένα.
Αγαπημένε μου εαυτέ, είσαι όμορφος και μοναδικός. Κανένα άλλο πλάσμα σε αυτό τον κόσμο δεν έχει τα ίδια ακριβώς μάτια, το ίδιο κορμί, την ίδια ψυχή.
Το εγώ σου σχεδιάστηκε προορισμένο να μην έχει αντίγραφα. Είσαι το μοναδικό κομμάτι που κυκλοφόρησε και θα κυκλοφορήσει ποτέ στην στην αγορά της ζωής.
Βλέπουμε μερικές φορές έναν άνθρωπο και θαυμάζουμε την σπάνια ομορφιά του. Μπορεί να χορεύουν δυο αποχρώσεις στα μάτια του ή μπορεί αυτά να κάνουν εντυπωσιακή αντίθεση με το δέρμα του. Άκου λοιπόν αυτό που δε σου περνά από το μυαλό.
Και συ το ίδιο σπάνιος είσαι!
Τον ίδιο συνδυασμό χαρακτηριστικών κανένα άλλο πλάσμα δεν έχει στον κόσμο. Είσαι ένα ακριβό πρωτότυπο έργο τέχνης. Δέξου περήφανα τα βλέμματα των γοητευμένων θεατών σου χωρίς να υποτιμάς την τιμή σου. Αγαπημένε μου εαυτέ, σε αφήνω ελεύθερο να είσαι αυτός που είσαι. Ήμουν ένας κακός φίλος για σένα. Όλη την ώρα απαιτητικός κριτής πάνω από το κεφάλι σου. Ζήλεψα τον ρόλο του δασκάλου φαίνεται και θέλησα να σου βάζω βαθμό, να υπογραμμίζω τα λάθη σου με κόκκινο στυλό. Μακάρι από τότε το μελάνι να ξοδεύοταν στο να τονίζει τα σωστά, μπας και μαθαίναμε μεγαλώνοντας να επικεντρώνουμε σε κάθε μικρό κατόρθωμα μας και να νιώθουμε περήφανοι για αυτό. Μα μην ανησυχείς πια. Σε αφήνω λοιπόν να αναπνέεις με την δική σου αυθόρμητη πνοή,να ζεις με τον δικό σου τρόπο, να βηματίζεις με τον δικό σου ρυθμό.
Αγαπημένε μου εαυτέ έχεις όλη τη δύναμη μέσα σου. Έχεις το σπουδαίο προσόν να είσαι ταυτόχρονα και το έργο τέχνης μα και ο δημιουργός. Ακόμα και αν χυθεί απρόοπτα μια πιτσιλιά στον καμβά σου, μπορείς να αυτοσχεδιάσεις και να χρησιμοποιήσεις αυτό το λάθος φτιάχνοντας μια νέα ζωγραφιά. Έχεις όλη τη δύναμη να χτίσεις τον εαυτό σου από την αρχή ανάγκη πάσα στιγμή. Αγαπημένε μου εαυτέ, συγνώμη.
Συγνώμη που σε τιμώρησα για όσα έκανες τον καιρό που ήσουν πληγωμένος. Συγνώμη που υπήρξα περισσότερο εχθρός , παρά φίλος σου. Συγνώμη που σε γέμισα με φωνές που και πνίγηκες μέσα σε άσχημα λόγια. Πρέπει να μάθω να αγαπάω περισσότερο. Εσένα, τους ανθρώπους. Όλο απαιτούσα από σένα ενώ σου έδινα ψίχουλα. Και τώρα εαυτέ μου, ο ίδιος θα απαντήσω για σένα γιατί είμαστε ένα. Με συγχωρώ. Με συγχωρώ για να ελευθερώσω τον κήπο μου από όλα τα έντομα που έκαναν τρύπες στα όμορφα λουλούδια μου.
Με συγχωρώ για να εισβάλει το φως στις σκοτεινές μου σκέψεις.
Με συγχωρώ γιατί το πληγωμένο παιδί μέσα μου έχει ανάγκη την λύτρωση που στερήθηκε.
Με συγχωρώ για να πάρω τα εμπόδια που ο ίδιος έστησα στον δρόμο μου.
Με συγχωρώ γιατί αν δεν συγχωρήσω εμένα δεν θα μπορέσω να συγχωρέσω ποτέ κανέναν άλλον.
Με συγχωρώ για να μην καταλαμβάνει τόσο χώρο στην ψυχή μου ο θυμός, η απογοήτευση , η λύπη αλλά η αγάπη, η κατανόηση, η χαρά.
Με συγχωρώ γιατί αξίζω την συγχώρεση όσο και την ευτυχία.
Με συγχωρώ γιατί μόνο έτσι θα μπορέσω ειλικρινά να μ’αγαπήσω.
Της Ανθής Κατερίνη.
αναπνοές
Δεν υπάρχουν σχόλια: