Ο έρωτας κι ο πόνος, δεν θα υπάρξει ποτέ ο ένας χωρίς τον άλλο
Προσπάθησε.
Δεν θα μπορέσεις ν’ αποκόψεις τον έναν απ’ τον άλλο.
Δίδυμα αδέλφια, ο έρωτας κι ο πόνος.
Ο ένας σου σπέρνει χαμόγελα ανθισμένα στο μονοπάτι σου.
Ο άλλος στα θερίζει πρόωρα.
Προσπάθησε.
Δεν θα μπορέσεις να δεχτείς τον έναν δίχως τον άλλον.
Όσο πιο σφιχτή είναι η αγκαλιά του έρωτα,
τόσο πιο βαθιά η λαβωματιά του πόνου.
Σάρκα μία, δύο αισθήσεις.
Σαν υποχωρεί ο ένας, εφορμά ο άλλος.
Στα σεντόνια σου ξαπλώνουν μαζί.
Μοιράζονται το ίδιο μαξιλάρι.
Γεύονται τα ίδια κόκκινα χείλη.
Πίνουν λαίμαργα τα δάκρυα από τα ίδια σφαλιστά βλέφαρα.
Προσπάθησε.
Δεν θα μπορέσεις ποτέ να κατακτηθείς μόνο από τον ένα.
Θα σε κυριεύσει κι ο άλλος σε ανύποπτο χρόνο.
Την ώρα της ηρεμίας, καθώς όλα θα μοιάζουν ειρηνικά κι ασφαλισμένα.
Στο χάσιμο πάνω, στην πλήρη παραδοχή, όταν καμία άμυνα
δεν θα είναι σ’ επιφυλακή, εκεί ο πόνος έρχεται να στήσει
το δικό του λάβαρο.
Η απουσία του ενός, σταθερή παρουσία του άλλου.
Δυο θα σε κρατούν απ’ το χέρι διαδοχικά.
Δυο θα σε συντροφεύουν στις πιο λαμπερές μέρες
και στις πιο σκοτεινές σου νύχτες.
Θα ξεριζώσουν κάθε ίχνος εγωισμού,
θα σε μάθουν ν’αγαπάς πέρα και πάνω απ’ τον εαυτό σου.
Ταξιδεύοντας σε μέσα από κοιλάδες ευφορίας
και χαράδρες πανικού.
Δυο.
Αχώριστοι.
Χωρίς όρια και λογική.
Ο έρωτας κι ο πόνος.
Σαντίνα Δεναξά
Δεν υπάρχουν σχόλια: