Μην θάβεις την αγάπη σου. Είναι η μόνη που σε κάνει αθάνατο..
Οι μέρες κυλούν και με βρίσκουν να τριγυρνώ αναζητώντας το άρωμα σου μα είναι μονάχα η ελπίδα ενός τρελού, ενός θνητού που ένιωσε το φως στην καρδιά του και ένιωσε αθάνατος.
Όλες οι νύχτες είναι αργός θάνατος γιατί σε ψάχνω στις πιο κρυφές μου επιθυμίες μα δεν είσαι δίπλα μου και άλλη μια φορά το σκοτάδι τυλίγει την ψυχή μου.
Σαν ξεπροβάλλει η σελήνη στη μαύρη νύχτα σαν καράβι τρανό μέσα από μια θάλασσα νεφελωμάτων σκύβω το βλέμμα μου και τα δάκρυα γίνονται χείμαρρος γιατί μου είχες πει ό,τι όσο το φως του φεγγαριού θα νικά το σκοτάδι εσύ θα είσαι δίπλα μου, μα εγώ έμεινα πίσω.
Κάθε μέρα δίνω μάχη με την λήθη μα δεν σε ξεχνώ, δεν κάνω πίσω και το τίμημα είναι η ίδια μου η ψυχή μα την δίνω και αυτή για μια σου στιγμή.
Τα πρωινά έγιναν εφιάλτης, οι μέρες άμμος και οι νύχτες σκόνη και ο χρόνος με κοιτάει με λύπη γιατί οι πληγές μου δεν φεύγουν.
Σου είχα δώσει μια υπόσχεση και την κράτησα μα ο όρκος σου καταπατήθηκε και η υπόσχεσή μου χάνει κάθε μέρα την αξία της γιατί πολεμώ με δυνάμεις ανώτερες και δεν μπορώ να σε έχω ποτέ ξανά δίπλα μου.
Σαν σκιά γυρνώ στα μέρη που ήμασταν μαζί.
Σε νιώθω ξανά δίπλα μου και σου μιλάω αλλά είμαι μονάχα ένας τρελός που μιλά μόνος του.
Με οίκτο οι περαστικοί με κοιτούν αλλά εσύ ήσουν εδώ και εγώ, αυτός που σε αγάπησε όσο τίποτε άλλο, κλαίω από χαρά.
Τα όνειρα σου έγιναν δικά μου, η ελπίδα σου με κρατάει ζωντανό και η θύμηση σου σαν άστρο του βορρά μου δείχνει τον δρόμο στους ωκεανούς του σκότους που περιφέρομαι.
Ένας Θεός ξέρει πόσο πολύ προσπάθησα, πόσο πάλεψα, πόσο πόνεσα να σε έχω δίπλα μου μα ηττήθηκα, η μοίρα είχε άλλα σχέδια και δεν μας υπολόγισε αγάπη μου, μοναδική μου μονάκριβη. Σαν έμαθα πως σε έχω χάσει και ποτέ ξανά δεν θα είσαι δίπλα μου η καρδιά μου έγινε χίλια κομμάτια και ένα κομμάτι της ψυχής μου ξεριζώθηκε παντοτινά.
Η θλίψη έγινε συνοδοιπόρος μου σε ένα ταξίδι δίχως αύριο για τους κάτω κόσμους, απόκοσμους, δίχως στάλα ελπίδας.
Χωρίς εσένα δεν μου έχει μείνει τίποτα .
Έσβησες και έσβησα μαζί σου.
Δεν σε αφήνω ούτε στη ζωή ούτε στον θάνατο, η υπόσχεσή μου πιο δυνατή από ποτέ.
Καράβι μέσα στην θύελλα της λύπης και εσύ άστρο άγιο να με οδηγεί ξανά στο φως.
Κάνεις δεν πρέπει να θάβει την αγάπη του, αυτή μονάχα μας κάνει αθάνατους.
Αφιερωμένο σε σένα, τον ηττημένο της ζωής, μην λησμονείς μα να θυμάσαι και να αγαπάς.
Αφιερωμένο στις γυναίκες του κόσμου, χωρίς εσάς θα ήμασταν μονάχα σκόνη και άμμος, σκοτάδι δίχως φως.
Δεν υπάρχουν σχόλια: