Όταν είναι όμορφος ο έρωτας δε σε νοιάζει να του βάλεις τίτλο.

Το ξεκίνημα μιας σχέσης ταυτίζεται λανθασμένα με την αρχή ενός προγράμματος.
Το ξύπνημα πλέον συνοδεύεται από ένα μήνυμα καλημέρας, ο ύπνος από μία καληνύχτα. Δυο τρία τηλεφωνήματα στο ενδιάμεσο κρίνονται απαραίτητα! Η σχέση γίνεται μία γλάστρα για το λουλούδι μας ώστε να μπορέσει να αναπτυχθεί μέσα στην ασφάλεια με την ευθύνη μας. Και αν εγώ δεν την θέλω την γλάστρα;
Aν εγώ το λουλούδι μας το θέλω στην φύση να αναπτύσσεται με ό, τι του παρέχει αυτή και ο εαυτός του; Γιατί τώρα ξέρω ότι δεν χρειάζομαι κανένα προγραμματισμένο τηλέφωνο. Καμία προσδοκία για το τι θα έπρεπε να κάνει ή να μου δείξει ο άλλος. Καμία εξάρτηση και προσκόλληση που θα με βρει να έχω χάσει τον εαυτό μου μέσα στην έμμονη τριβή με το έτερον ήμισι ,ώσπου να ξυπνήσουμε μια μέρα και να είμαστε ο ίδιος άνθρωπος.
Με ίδια ενδιαφέροντα, ίδιες παρέες, ίδια ζωή.
Και ό, τι ερωτεύτηκε ο ένας στον άλλον θα έχει πάει περίπατο! Από τους αυστηρούς κανόνες της σχέσης αρχίζεις και τρελαίνεσαι. Και σήμερα σκέφτηκες πως δεν σε αγαπάει. Δεν στο είπε με ζωηρή φωνή, δεν σε πήρε τηλέφωνο, δεν ήθελε να περάσει μαζί σου την μέρα του. Εσύ τον αγαπάς; Δε μιλώ για την εξάρτηση που μπερδεύεται με αγάπη, ούτε για την βαθιά σου ανάγκη να καλύψει τις ανασφάλειες σου, ούτε για το προσωπείο που του φοράς για να σ’ αρέσει. Μιλώ για εκείνον. Χωρίς την ενδυμασία της σχέσης. Αν τον γνώριζες σήμερα για πρώτη φορά, θα ήταν ο άνθρωπος που θα απολάμβανες το άγγιγμά του; Ψυχικά, εγκεφαλικά, σωματικά. Θα ήταν αυτός; Άσε την ανάγκη σου να αποζητάς μια ασφάλεια που δεν υπάρχει. Καμία συμφωνία σχέσης ή γάμου δεν θα στην καλύψει όσο είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι με συναισθήματα και εαυτούς που αλλάζουν.

Γι’ αυτό δε θέλω να είμαστε μαζί. Στις ταμπέλες, στα λόγια, στην εικόνα. Αλλά θα ήθελα πολύ να είμαστε μαζί. Στα ταξίδια του σώματος και του μυαλού μας. Θέλω να συνεχίσει ο καθένας να ομορφαίνει την πορεία του δρόμου του, να αγναντεύει όμορφες θέες, να εξερευνεί νέα μονοπάτια. Και όταν ειδωθούμε θα σου μιλήσω για όλες τις ομορφιές και όλα τα τέρατα που συνάντησα στους δρόμους μου.
Δεν θα λέμε πως είμαστε μαζί, αλλά οι στιγμές που θα λάμπουν όταν κοιτάμε πίσω στο πέρασμα του χρόνου θα είναι αυτές που περάσαμε παρέα. Και εκείνες τις στιγμές η ζωή θα είναι λίγο πιο όμορφη, η μουσική λίγο πιο συγκινητική, ο ουρανός πιο γαλάζιος, οι ματιές θα λάμπουν λίγο περισσότερο και τα λόγια θα εντυπώνονται μέσα μας λίγο πιο βαθιά. Και θα απολαμβάνω την παρέα σου και εσύ την δική μου, γιατί δεν θα είναι προσχεδιασμένη και υποχρεωτική.

Δεν θα περιμένω τίποτα. Και όλα θα είναι ένα θαύμα πρωτόγνωρο. Δεν θα είμαστε μαζί, αλλά θα λέω πως με κάνεις ευτυχισμένη. Γιατί από αυτό δεν υπάρχει πιο σημαντικό. Και δε θα λέμε σ’ αγαπάω, αλλά θα σε νοιάζει αν ντύθηκα καλά και εγώ θα κατσουφιάζω αν η μέρα σου ήταν άσχημη. Θα σκέφτομαι πως μ’ αγαπάς και ας μην το είπες ποτέ.
Τα συναισθήματα χάνουν την δύναμή τους όταν μπαίνουν σε λέξεις. Πάντα η ανασφάλεια και ο εγωισμός μας τις χρειάζονταν μονάχα.
Ό, τι αληθινά χρειαζόμαστε βρίσκεται μέσα στην διαδικασία της ατελείωτης γνωριμίας μας. Βλέπεις, όταν είναι όμορφη η ιστορία δεν σε νοιάζει να της βάλεις τίτλο.

Απλά τη ζεις.
Και αν κάνοντάς το χαίρεσαι, τότε ξέρεις πως αν τον γνώριζες αύριο για πρώτη φορά και πάλι το δικό του άγγιγμα θα αναζητούσες.

αναπνοές