Ζήσε όσο καλύτερα μπορείς γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Τα γενέθλια μου αυτή τη χρονιά δεν ήταν σαν τις άλλες.
Προγραμμάτιζα από μέρες πώς θα έφτιαχνα την δική μου ημέρα, την είχα φανταστεί οικογενειακά με φίλους, φαγητό και την τούρτα που ήθελα να φτιάξω μόνη μου.
Όμως ο Θεός γέλασε κι έτσι ξημερώθηκα σε ένα θάλαμο δίπλα σε πολύ σημαντικό άνθρωπο της ζωής μου.
Έμεινα άυπνη σχεδόν για τρεις ημέρες, πηγαινοερχόμουν με νευρικότητα και δεν είχα παρά θυμό και ένα πλάκωμα στο στήθος.
Ένα γιατί μου έτρωγε το μυαλό και διάφορες σκέψεις μου υπενθύμιζαν πως μπορεί να συμβεί και κάτι χειρότερο.
Οι ώρες περνούσαν βασανιστικά και μαζί με αυτές προσπαθούσα να είμαι ψύχραιμη.
Είδα τόσα πολλά περιστατικά που σχεδόν στη ζωή μου ολόκληρη δεν είχα δει. Είδα την αγωνία στα πρόσωπα των ανθρώπων, τον εκνευρισμό τους από την αναμονή, αισθάνθηκα τόσο μικρή σε όλους αυτούς που ήταν εκεί, νοσηλευόμενοι.
Ένιωσα πώς είμαι πολύ εγωίστρια που θεωρώ τόσο δεδομένο το αύριο και ζω με το χθες στο μυαλό μου. Όλα αυτά που είδα, ένιωσα και έζησα συνέβαλαν στο να πάρω την ζωή αλλιώς.
Σταμάτησα να προγραμματίζω για το αύριο και ξεκίνησα να ζω στο σήμερα.
Συγχρονίστηκα απότομα δε λέω.
Σκέψου το όμως, Ζούμε μηχανικά, αποστειρωμένα και με μια σιγουριά για το μέλλον αψηφώντας το παρόν.
Καθόλου ωραίο. Η ζωή μας είναι στο σήμερα.
Όχι στο χθες και ίσως στο αύριο.
Για αυτό Ζήσε.
Ζήσε όσο καλύτερα μπορείς.
Ζήσε με ευγνωμοσύνη για την υγεία σου γιατί κάποιοι άνθρωποι παλεύουν για αυτήν καθημερινά.
Δίνουν τον δικό τους αγώνα, αθόρυβα, σιωπηλά, με αξιοπρέπεια.
Αυτά τα γενέθλια τελικά ήταν το πιο σημαντικό μάθημα ζωής που ήρθε απρογραμμάτιστα. Γι’αυτό να θυμάσαι πώς κάθε πρωί που ξυπνάς ανοίγεις δυό δώρα και είναι τα μάτια σου.
Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ζήσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια: